Rodział 9

Rozdział 9

Historia Margaret

         Spędziliśmy w Denali tydzień. Później wyruszyliśmy dalej.

- Gdzie teraz ??? – zapytał Edi kiedy wsiadaliśmy do samochodu

- Nie wiem – powiedziałam – Może pojedziemy do Margaret co ty na to Max

- O nie – zaśmiał się – nie będę się użerał z bliźniakami

- Mamo!!! – krzyknęła Lila – Ja chce jechać do Margaret!!!

- Lily co tak krzyczysz??? – Zapytała Esme

- Bo ja chce jechać do Margaret a tata nie.

- Do kogo ??? – mama spojrzała na mnie

-Matki Maxa – wytłumaczyłam

- Myślałam że żona Marka ma na imię Didyme (dop. Od aut tak jest w książce napisane) – zdziwiła się Esme

- Bo ty wiesz o tej pierwszej tylko– powiedział Maxi

- Pierwszej– Esme była coraz bardziej zdziwiona –to ile on miał żon

- Jaką chcesz wersje oficjalną czy tą drugą- zaśmiałam się

- Tą prawdziwą – spojrzała mi w oczy

- Dwie –wyjaśnił Max – Moja matka była tą drugąa ciocia to znaczy Didyme pierwszą tą prawdziwą miłością.

      Następnego dnia zrobiliśmy nalot Margaret

- Cześć – krzyknęłam wchodząc

- Nathaly – o boże nie tylko nie oni. I dopadli mnie bliźniaki

- No Nat –zaśmiał się Edward – Ty jesteś rozchwytywana

- Ha, ha, ha bardzo śmieszne –powiedziałam – Idź do Diabła

- Nie wiem  gdzie mieszka – zaśmiał się

- Narysuje ci mapę

- Maargaret – usłyszałam pisk Lily która była już na gurze u Margaret

- Lily – powiedziała zdziwiona babcia na widok wnuczki – Skąd się tu wzięłaś.

- Przyjechałam z rodzicami – zachichotała

- To oni żyją – powiedziawszy to zbiegła zaraz po schodach i dosłownie pięć sekund puźniej byłam w jej objęciach – Boże jak ja się o was martwiłam

- Margaret… - zaczął Carlisle

- Carlisle – rzuciła mu się w objęcia – Boże ty żyjesz

- Carlisle – odezwała się Esme – można wiedzieć kim ona dla ciebie jest ???

- Ja też jestem ciekawa ???- wtrąciłam

- To jest moja siostra – kiedy to powiedział nie mogła się powstrzymać i zachichotałam

- I jeszcze młodsza – powiedział Edward który też krztusił się ze śmiechu

- No co z tego – powiedziała Margaret

- Wiecie co – zaczęłam – trzeba by było wyjaśnić to tym baranom – wskazałam  Freda i Georga

- Racja – zaśmiała się

          - Jakim cudem żyjesz- zapytał Carlisle – ojciec powiedział że umarłaś ale nie chciał mi powiedzieć jak.

- Rysio – zaczęła opowiadała mi kiedyś że miał brata i że kiedyś mówiła do niego Rysio ale mnie to trochę zdziwiło kiedy tak do niego powiedziała –ja urodziłam się wampirem ale o tym nie wiedziałam .

Tamtego wieczoru byłam z ojcem i jego kolegami tymi z polowań na wampiry itp na spacerze i nagle garnęło mnie takie pragnienie że, zabiłam pierwszego człowieka jakiego spotkałam  - przerwała i spojrzała na nas był już z nami John

- Dlaczego nie zabiłaś ojca i jego kolegów – zapytał Carlisle – tylko jakiegoś człowieka

- Właśnie to nie wiem – odpowiedziała mu na pytanie – skącze  opowiadać dobrze?

- Jasne kończ – powiedział lekarz

- A że wypiłam z niego krew to Wiktor pamiętasz go???

- Jasne jaki z rudymi włosami – powiedział

- Właśnie zaczął krzyczeć że ojciec wychowywał demona i że trzeba mnie zabić – zawachała się spjrzała na Lilkę

- Lily idź do swojego pokoju – powiedziałam – I weź bliźniaków

- Ona ma tu pokuj – zapytała Alice

- Jasne

-  Mamo –jęknęła – ja chce usłyszeć do końca

- Bez dyskusji na górę

- Dobrze

- Możesz kończyć –powiedziałam do Margaret jak wyszła hołota

- Dzięki –uśmiechnęła się do mnie – zamknęli mnie w trumnie z  metalu   tak wiem że to głupie i Saro modne ale co na to powiedzieć zrobili to żeby nie zniszczyć dobrego imienia ojca.

- Nie mogłaś się wydostać – zapytała Esme bardzo ją polubiła

- Nie bo wiecie kowal wykuwając nie hartował tego w wodzie tylko w takim roztworze z  werbeny.

- Werbeny???- zapytał Carlisle

- Werbena działa na wampiry jak kwas na człowieka jak się poleje nim skórę – powiedziałam i podwinęłam rękaw bluzki (miałam tam kilka śladów po tym jak coś wywinęłam w Volterze)

- Boże święty – powiedział Edward – Co ci się stało

- Tak Volturi karzą swoich podwładnych- wyjaśniła Margaret

- Dobra skończ opowiadać – powiedziałam

- Po około dwustu latach od kąt mnie zakopali  – wznowiła powieść – znaleźli mnie Volturi i zabrali do Włoch. Potem urodził się Max. Poznał ona Nat ona nas przeknała żebyśmy się stamtąd wynieśli.

- Co miałam zrobić byliście ciągle zamknięci na klucz – powiedziałam

- Racja – zaśmiała się- i za to jestem ci wdzięczna      

- Dzięki

- Za nim się wynieśliśmy poznałam Johna. Powiedziałam trójcy że chcę się wynieść. Pozwolili mi pod warunkiem że Max będzie W straży Narodzonych. Ja nie chciałam ale Max się zgodził. – powiedziała – jakieś dwa lata później urodziły się bliźniaki. Pojechaliśmy z nimi do Voltery. Było podobnie jak z Maxem.

-Tyle że – zaśmiał się John -  tygodnia z nimi nie wytrzymali i  wysłali ich do nas

- No, no – powiedział Carlisle

- Wiesz co Ed – zapytałam

- Nie

- Carlisle będzie twoją prawdziwą rodziną

- Będzie

- No tak je jeszcze ślubu z Maxem nie wzięłam - zachichotałam