Rozdział 20

 - Klaus ... - mruknęłam. - Czego chcesz ?
- Miłej skarbie miłej. - zaśmiał się, a ja spojrzałam w stronę rodziny. Wszyscy mieli wzrok utkwiony w Alice, która zapewne miała wizje.
I ja do razu zadałam sobie sprawę, że Klaus coś knuje tylko jeszcze nie wiedziałam co.
- Michaelson zadałam pytanie i oczekuje odpowiedzi. - warknęłam do telefonu.
- Milutka jak zwykle. - zaśmiał się. - Słuchaj Kotku jak wylądujesz ...
-Nie to ty mnie słuchaj byle by uważne bo nie będę ci powtarzać dwa razy : W niczym ci nie będę pomagać Klaus. - powiedziałam cicho. - Zawarliśmy ostatnio umowę, że dasz mi i mojej rodzinie spokój...
- Nasza umowa jest już nie ważna.- warknął 
- Ale dlaczego ? -  zapytałam  głucho                                    

 - Ty jeszcze się pytasz ? – zaśmiał się – Zawarliśmy ją zanim się dowiedziałem, że  jesteś pół wilkołakiem.

- Ale co to ma do rzeczy ? – zapytałam i poczułam , że Max mnie przytula.

- Ma wiele.

- Na przykład co  ? – zapytałam po raz kolejny – I nadal chcę wiedzieć co planujesz …

- Słuchaj Kotku … - nie dane mu było dokończyć bo Max wyrwał mi mój telefon i powiedział :

- Abonament jest niedostępny dla takich szumowin jak ty Michaelson. – powiedziawszy to rozłączył się.

- Nathaly obiecałaś….

- Słuchaj mnie – spojrzałam mu w oczy – Ja nie wiem skąd ma mój numer … Ja nie utrzymuje z nim kontaktu…

- Możecie nam wyjaśnić o czym mówicie ? – usłyszałam zmartwiony głos Esme.

- Tu nie ma o czym mówić – westchnęłam

- Nathaly kto dzwonił ? – zapytał z poważną miną Carlisle.

- Nikt

- Mów do jasnej cholery – powiedział. Wszyscy spojrzeli w jego stronę. Nigdy nie przeklinał. – Przepraszam, że się uniosłem, ale …

- Dzwonił Klaus Michaelson – powiedziałam cicho nie dając mu skończyć zdania.

- Kto to jest ? –zapytała lekko zdziwiona Bella

- Jest to jeden z pierwszych wampirów – wyjaśnił o dziwo Emmett. 

- Emm a ty skąd ...? - zapytała Ros

- Kiedyś go spotkałem - wyjaśnił - Grałem z nim w bilard - dodał szybko 

- No tak ty i ten twój hazard... - westchnęła Esme

- Mamo co on znowu chce ? - zapytała Lily - Mamo...

- Zostawmy tą sprwę w spokoju - powiedziałam - No przynajmniej na razie. 

- Nat... - zaczęła Alice, ale ją uciszyłam - Nie tu i nie teraz a poza tym zaraz lądujemy

        Godzinę później siedzieliśmy już w samochodach i jechaliśmy w stronę Voltery. 

-Witajcie - powiedział do nas Aro gdy wysiedliśmy z samochodów 

- Siemka - mruknęłam do niego 

- Co się stało moja droga ? - zapytał 

 - Nic - mruknęłam i ruszyłam w stronę swojej komnaty.

- Lepiej jej dzisiaj nie przeszkadzać - usłyszałam jak Max mówił to Aro.

Weszłam do mojej komnaty i usiadłam na łóżku.

Czego on chciał? pomyślałam, ale po chwili zastanowienia stwierdziłam, że mam go gdzieś. 

- Nathalay - usłyszałam głos Edwarda, który wszedł do mnie - Chodź idziemy.

- Ale gdzie ? -zdziwiłam się

- Pełnia 

************************************************************************

Witam i z góry przepraszam za ten rozdział, i że tak długo nic nie napisałam.

Nie wiem co mam więcej pisać więc przepraszam jeszcze raz i już zabieram się do pisania następnego rozdziału.

Proszę o dużo komentarzy :)

Pozdrawiam Klaudia