Rozdział 19

Latałam samolotem z milion razy, ale nigdy nie czułam się tak źle.

- Nathaly wszystko dobrze ? – zapytał mnie mój ukochany …

- Tak – skłamałam

- Skarbie ja wiem kiedy kłamiesz … - pocałował mnie w policzek

- Bo widzisz Max dzisiaj jest ta pełnia…

- No i wszystko już wiem – uśmiechnął się i przytulił mnie – Nie martw się wszystko będzie dobrze.

- Ciekawa jestem jak zareaguje Kajus jak się dowie, że jestem pół wilkołakiem …

- Nie martw się powiedziałem mu przez telefon na lotnisku – przytulił mnie mocniej- a właśnie … - wyjął z kieszeni mój pierścionek  z lips lazuri, który zostawiłam w Volterze po naszej kłótni.
 

 Lils Lazuri chroni wampiry przed słońcem, ale nie w ten sposób co zwykle się mówi, że słońce spala nas w słońcu, ale chroni nas przed błyszczeniem w słońcu. Przydaje się to w Volterze.

- Dzięki – powiedziałam

- Cześć Nat, Witaj Max – usłyszeliśmy za sobą głos Heidi

- Kocie* -powiedziałam i przytuliłam się do niej – Co ty tu robisz ? Znowu bawisz się w  stewardese ?

- Nie tym razem – zaśmiała się – przyniosłam coś dla tych twoich Cullenów… - Powiedziała i zaczęła grzebać w torebce. Wyciągnęła z niej sporo biżuterii z niebieskimi oczkami. Z lips lazuri – Masz i daj im. Bo wiesz ja za nimi za bardzo nie przepadam.

- Jasne kocie – Zaśmiałyśmy się a chwilę później podeszłam do Cullenów – Siemanko

- Widzę, że ktoś ma tu dobry humor – wystękał Edward – Au, Au

-Bieda jesteś Bello – zaśmiałam się

- Oj racja jęczy i jęczy – zaśmiała się

- Czy ból innych ludzi was dziewczyny śmieszy ?

- No wiesz Ed – zachichotałam – Ludzi to raczej nie… no ale ty nie jesteś człowiekiem co nie ?

- Nathaly, siostro czy ciebie ktoś kiedy kolwiek kopnął cię w zadek ?- zastękał Edzio

- Pedward, bracie – boże skąd ja mam taki dobry humor – ty to robiłeś. W kółko.

- Ooo… serio ? – zaśmiał się a później jęknął – Siorka dlaczego tobie nic nie jest.

- Właśnie? – zapytała Alice – Ruda co ty masz w rękach ?

- Po pierwsze nie mów do mnie ruda to Edzio jest rudy. Po drugie to dla was – powiedziałam i dałam im biżuterie od mojej przyjaciółki.

- O boże – zachichotała Alice  chwytając kolczyki – ale śliczne, ale nie ma wersji bez tego niebieskiego oczka ?

- Niestety Ali – zaśmiałam się – Specjalnie wam to daje bo ma to taki kamyczek, który nazywa się lips lazuri.

- Daje to co? – zapytał doktor

- Tak – zachichotałam – Nie błyszczymy się w słońcu

- Naprawdę – zdziwił się Edward zanim zdążyłam mu odpowiedzieć zadzwonił mój telefon. Dzwonił jakiś nieznany numer.

- Słucham ? Kto mówi ?

-Nathaly Mensen – usłyszałam głos, którego się nie spodziewałam 

***********************************************************************

No, więc tak... Rozdział jest strasznie okropny. Przepraszam, że tak rzadko wrzucam nowe rozdziały... Sorki.

Więc dedykuję ten rozdział osobą, które czytają to coś co zwie się blogiem...

Pozdrawiam ! i jeszcze raz przepraszam 

Klaudia